به گزارش خبرنگار ایلنا، سید عباس صالحی (وزیر فرهنگ و ارشاد) از هفتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران در موزه‌ی هنرهای معاصر تهران، عصر پنج‌شنبه 13 مهر بازدید کرد. مجید ملانوروزی (رئیس کل دفتر هنرهای تجسمی) و علی‌محمد زارع (سرپرست موزه) وی را مشایعت می‌کردند.
صالحی پس از بازدید از دوسالانه در جمعِ خبرنگاران حاضر شد و گفت: فرصتی خوبی بود تا نمایشگاه دوسالانه را ببینیم. استعداد و خلاقیت ایرانی که از یک طرف ریشه در تاریخ هنر ایران دارد، و از طرفی، به وسیله‌ی آشنایی‌هایی که با هنر مدرن پیدا کرده، ترکیب‌سازی‌های جدیدی را به وجود آورده است. چون هنر ما، ریشه در یک تاریخ کهن دارد، وقتی که فرصت پیدا می‌کند تا با طعم‌های تازه آشنا شود، این ترکیب اتاق‌های جدیدی را رقم می‌زند. به نظر می‌رسد که ما در دوران معاصر، داریم از این فرصت برخوردار می‌شویم؛ هم با توجه به گذشته و سابقه‌ی هنری خودمان، هم از لحاظ سبک، و هم از لحاظ ماده و متریال. ترکیب این ریشه‌ها در تاریخ، کمک می‌کند تا ما، احساس نکنیم چیزی که در این نوع موزه‌ها می‌بینیم، صرفاً یک کپی از فضای بیرونی است.
او ادامه داد: از یک طرف هم، باز با توجه به فرصتی که از این معاصریابی و معاصرسازی پیدا کردیم، کاملاً خطوطِ آشنایی با هنر معاصر جهانی را در آن حس می‌کنیم. این پدیده‌ی مثبت و مبارکی است که می‌شود آن را در فضای هنر معاصر ایران دید و از جمله در حوزه‌ی مجسمه‌سازی که امروز، موزه به عنوان برگزارکننده، آثار برجسته‌تری که به دستش رسیده را در حدی که موزه جا داشته، توانسته به نمایش بگذارد.
وزارت فرهنگ و ارشاد افزود: ویژگی دومی دیده می‌شود، این است که ما خلاقیت‌های ملی‌مان گسترده شده، و دیگر صرفاً منحصر به تهران نیست. خیلی از آثار، آثاری بودند که از استان‌ها دیده می‌شدند. این اتفاق خوب از یک جهت، می‌تواند یک مزیت باشد که ما اکنون استعداد خلاقیت‌های هنری‌مان به امتداد 80 میلیون ایرانی گسترده شده، نه صرفاً 10 میلیون تهرانی. و طبعاً وقتی ریشه در یک استعداد 80 میلیونی داشته باشیم، قدرت هماوردی‌مان با هنر جهانی، یا ارتباط‌گیری‌مان با هنر جهانی، افزایش پیدا می‌کند.
وی افزود: ویژگی مثبت دیگری که این اتفاق دارد این است که ما از رنگ و بوم کلّ فضای ایرانی داریم در این هنر و دستاوردهای آن استفاده می‌کنیم. در جای جای این نمایشگاه، چیزی که من از استان‌ها می‌دیدم، متوجه شدم که چگونه رنگ و بومِ کلّ زیست‌بوم ایران، هم در متریال و هم در سبکِ آنها دیده می‌شود. این خودش کمک می‌کند تا وقتی که هنر ایرانی با جهان بیرونی مراوده پیدا می‌کند، صرفاً به یک بخش از ایران انتقال پیدا نکند، بلکه بیننده‌ی آن، احساس کند که با بخش‌های مختلفی از ایران در تماس است.
صالحی در پاسخ به این سؤال که در این دوره از وزرات فرهنگ و ارشاد، باتوجه به کمبود همیشگی بودجه دوسالانه‌ها که در چندین دوره، موجب عدم برگزاری این رویداد شده، برنامه‌ی او در این باره چیست، گفت: رویداد‌هایی از این قبیل، اتفاقات خوبی برای هنر ایران هستند. لذا ما در یک مقطع زمانی، داشته‌های خودمان را مرور می‌کنیم، و این داشته‌ها به ما نشان می‌دهد که ما چقدر پیشرفت کرده‌ایم؛ اینکه در کجاها این پیشرفت‌ها خوب بوده، و در کجاها کمتر بوده، و احیاناً در یک‌جاهایی هم کندی دیده می‌شود. هم‌چنین وجه مثبت دیگری که دارد این است که خلاقیت‌های جوانانه‌تر و شاید گمنام‌تری در آینده پرشکوفاتر در فضای این دوسالانه‌ها، دیده می‌شوند، و خود آنها انرژی تازه‌ای برای کارهای جدید پیدا می‌کنند، و فرصت‌سازی‌هایی که این دوسالانه‌ها می‌توانند در هنر ایران ایجاد کنند.
او افزود: اصل این رویکردی که باید دوسالانه‌ها را جدی گرفت چون، چنین فلسفه‌ی وجودی‌ای در آن وجود دارد، قطعاً جایگاه خودش را دارد و مورد اهتمام دولت و وزارت ارشاد در این دوره است. امیدواریم که منابع مالی دولت، کشور و ارشاد البته با تلاش‌‌هایی که می‌کنیم، کمک کند به اینکه بتوانیم این فلسفه‌ی وجودی را محقق کنیم و فاصله‌ای در برگزاری این دوسالانه‌ها نیفتد. دوسالانه‌ها حتماً مورد حمایت ما هستند؛ البته این حمایت‌ها، فرع بر این است که چقدر تکاپوهایمان جواب بدهد.
صالحی در پاسخ به این سؤال که آیا محل مناسب‌تری برای عرضه‌ی آثار دوسالانه در نظر گرفته شده است، گفت: طبعاً باید فضاهای جادارتر و امکان عرضه‌ی بیشتر و زمان پیوسته و دائمی‌تری برای عرضه‌ی آثار هنری، برای تهران و همه‌ی شهرهایی که مصرف‌کنندگان هنری دارند، ایجاد کنیم؛ چون خود این ارتقای مصرف هنری، عملاً یک اتفاق هنری را برای کشور پدید می‌آورد. جامعه‌ی ایرانی، به مرور باید احساس کنند همان‌طور که می‌توانند در فضاهای دیگری مثلِ فضاهای تجاری یا تفریحی، بخشی از زندگی طبیعی خودشان را بگذرانند، باید یک بخشی از زندگی طبیعی انسانی‌شان را در فضاهای هنری تنفس کنند. تنفس‌کردن در یک فضای هنری، زندگی انسان را بهتر می‌کند. این ارتقای سهم مصرف فرهنگی، هنری و اجتماعی بخشی‌اش هم به این است که فضاهای دیده شدن و عرضه شدن، و آنچه که می‌تواند کمک کند که این ارتقاء پدید بیاید، یک بخشش هم به همین است که زمینه‌ی دیده شدن آثار هنری در موزه‌ها پدید بیاید.
صالحی گفت: موزه‌ی هنرهای معاصر البته در حدی که من تصور می‌کنم، طبعاً این کار را به عنوان یکی از کارهای خودش باید ادامه دهد. موزه عملاً یک خط ارتباطی ایجاد می‌کند. حتی آن بخش‌های گنجینه‌ای موزه هم باید بهتر دیده شوند، و هم متداول است که چنین اتفاقاتی در موزه‌ها بیفتد. در موزه‌ها صرفاً به آثار ثابت اکتفا نمی‌شود، بلکه به آثار موقت هم در نمایشگاه موزه‌ها هم توجه می‌شود. اما اینکه ما بتوانیم جایگاه‌های ثابت‌تر و بزرگ‌تری را فراهم کنیم، باید اتفاقاتی صورت بگیرد.
وی افزود: موزه به خاطر کمبود فضا، حدود 100 و خورده‌ای از آثار را از بالای 1000 اثر ارسالی، بیشتر نتواست عرضه کند. طبعاً اگر جاهای مناسب‌تری وجود داشته باشد، این امکان هست که فرصت دیده شدن بیشتر آثار به وجود بیاید. من فکر می‌کنم با فضایی که امیدواریم شهرداری تهران، و شهرداری کلان‌شهرها برای امکان نمایش آثار هنری پدید می‌آورند، این کار را انجام دهیم. چراکه بالاخره شهرداری بخشی از حوزه‌ای است که می‌تواند به این مصرف فرهنگی کمک کند. مصرف فرهنگی شهر‌نشینان ما با شرایط سختی که زندگی شهرنشینی دارد، صرفاً با توسعه‌ی پارک‌ها محقق نمی‌شود. توسعه‌ی پارک‌ها در کنار توسعه‌ی فرهنگسراها و در کنار توسعه‌ی موزه‌هاست که فضای تنفس اجتماعی را راحت‌تر و آرام‌تر می‌کند. شهرداری‌ها هم حتماً به این مسئله توجه بیشتری خواهند داشت. امیدواریم که با شورای شهر جدید، و با شهردار جدید، آقای نجفی، و هم‌چنین با شهرداری کلان‌شهرها، و با همکاری دولت، اتفاقات بهتری در این زمینه بیفتد.